Wanneer je je kind, een baby in mijn geval, verliest, word je geconfronteerd met het meest schrale verdriet.
En toch is het dat niet alleen…
In de tijd dat Lars overleed, had ik graag een BOEKKIE TROOST willen hebben.
Niet de gebruikelijke stemmige, bij vlagen depressieve verhalen, gelardeerd met pastel tinten en vlinders enzo…

Ik wilde een baken in de chaos, die rouw heet. Iemand die me vertelde dat het ‘wel weer goed’ zou komen.
Helende zinnen, mooie gedichten, muziek. Een warm bad en een realistisch verhaal over hoe het echt is en wat je er eventueel mee zou kunnen.

Ik merk dat mensen een grote moeite hebben om me aan te spreken. Waarom is dat zo moeilijk ? Het laatste taboe ? Wat als de dood de dood niet is ?
Wanneer je iets anders wenst…Geef dit Boekkie Troost weg aan iedereen die met verlies te maken krijgt.

Een bij vlagen licht hilarisch boek over omgaan met de dood, midden in de realiteit, een snufje spiritualiteit en vol energie.
Een boekkie troost met de nadruk op de dubbele kk, net als het bakkie troost.
Omdat het zo luchtig wegleest en mogelijk een pleister op de wonde betekent.
In het ergste geval houd je er nog een aantal zinnige gedichten, liedjes en andere inzichten aan over.