J.N. Kingma-Postma
08-12-2022
Recensie van:
Verdwaald in Tirol
Auteur: Astrid Habraken
Verdwaald in Tirol is de debuutroman van Astrid Habraken (1978). Ze groeide op in Eindhoven, maar verhuisde voor haar studie naar Leiden. Daarna woonde ze in Innsbrück, Erlangen, Rotterdam en inmiddels is ze woonachtig in Wassenaar. Het verhaal van Stéphanie is gebaseerd op Astrids eigen omzwervingen.
Kijk ook op haar website www.astridhabraken.nl
Wijze van lezen:
Paperback ontvangen voor deelname aan FB Boekentoer lezen en recenseren van onbekende auteurs o.l.v. Attie Dotinga in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: Queesten boekproducties
Genre: roman gebaseerd op eigen ervaringen van de auteur
Cover en flaptekst:
Ik zie een vrouw in een berg landschap wandelen. Wie is zij en waar is zij? Ik wil het verhaal graag lezen mijn nieuwsgierigheid is gewekt.
Flaptekst:
Zowel informatief als duidelijk. Nodigt uit tot lezen.
Mooie tekst:
Voor iedereen die af en toe denkt: hoe ben ik hier terechtgekomen?
Het verhaal:
Stéphanie hoeft niet lang na te denken als haar man Lex thuiskomt met het aanbod voor een baan in Oostenrijk. Dit is haar kans om helemaal opnieuw te beginnen. Zonder een idee van hoe ze haar leven in Innsbruck op gaat bouwen, vertrekt Stéphanie naar haar nieuwe woonplaats. Een stad die ze niet kent en een appartement waar ze nog nooit binnen is geweest. Al snel merkt Stéphanie dat ze haar oude leven niet zo makkelijk van zich afschudt. Haar emigratiedroom verandert langzaam in een boze droom. Terwijl Lex zich in zijn werk verliest en veel weg is, worstelt Stéphanie steeds meer met zichzelf en met vraag: wat doe ik hier? Een verhaal over dromen, verdwalen en liefde.
Mijn leesbeleving:
Een eerlijk verhaal over emigreren naar her buitenland. In dit geval naar Innsbrück in Oostenrijk. Ik vind dat het verhaal exact hetzelfde tempo aanhoudt in welke personage Stéphanie met veel vallen en opstaan leert integreren in een voor haar volslagen vreemde en nieuwe wereld. Een andere cultuur en taal. De opbouw van het verhaal volgt haar, meanderend op ontdekkingsreis door een nieuw landschap zoekend naar een nieuwe horizon.
De tekst leest vlot en het verhaal is beeldend. De personages zijn levensecht en gedetailleerd uitgewerkt. Je voelt daadwerkelijk hun emoties. De worsteling van Stéphanie met het vinden van een nieuw ritme. De vretende leegte, de irritaties, de doelloosheid van je bestaan, het gezien en gewaardeerd willen worden door anderen. Niet fungeren als een verlengstuk van het aanrecht als bediende en kok.
Het zoeken van de zin in haar leven. Wat wil zij? Welke baan ambieert ze, waar ligt haar kracht en wat zijn haar valkuilen. Houdt ze vast aan het oude vertrouwde of waagt zij de sprong in het diepe onbekende?
Stéphanie neemt de lezer letterlijk bij de arm. Je ziet jaar ook een ontwikkeling door maken. Eerst is ze afwachtend, impulsief bijna manisch in haar doen en laten om vervolgens weg te zakken in een zwarte duisternis die onoplosbaar lijkt. Om vervolgens met behulp van hulp en vrienden en stap voor stap haarzelf opnieuw uit te vinden. Voor haarzelf opkomen, haar man Lex laten weten dat zij OOK belangrijk is in zijn drukke bestaan. Dat er nog zoiets bestaat als quality time together zonder dat anderen overal met de neus bovenop zitten.
Bewonderingswaardig hoe ze de schouders eronder zet. Dit verhaal laat niet alleen de jubel kanten van emigratie zien maar ook de rauwe, keiharde en moeilijke momenten. De momenten van je draai vinden; wennen aan een nieuw levens ritme, het vinden van doelen, het leren van een nieuwe taal en daarmee cultuur en het maken van nieuwe vrienden. En ontdekken dat ook andere expats (emigranten) met dezelfde dingen worstelen. Maar daar kom je pas achter als jezelf openlijk praat over datgene wat je ten diepste raakt. Daar is moed voor nodig.
Het verhaal blijft boeiend omdat je meegezogen wordt in alles wat de personages meemaken. De plot vraagt naar meer. Een vervolg van hoe gaan Lex en Stéphanie het samen redden.
Mijn mening:
Ik geef 4 sterren.
Prima en geloofwaardige voelbare opbouw. Goed uitgewerkte personages die levensecht overkomen. En een duidelijke ontwikkeling door maken. Enerzijds Stéphanie die leert luisteren naar wat zij wil en nodig heeft. Anderzijds Lex die leert dat er zoveel meer is dan keihard werken zoals quality time met je vrouw.
Vrienden en familie die zien dat emigreren keihard werken betekent. Dat je niet altijd van en naar Oostenrijk kunt reizigen; belangrijke uitzonderingen daargelaten.
Je kunt het merken dat de auteur dit alles zelf ook meemaakte. Tussen de regels door veel inzicht, herkenbaarheid en leerzame tips.
Toevallig las ik voor dit boek het prachtige boek Verre Verwachtingen van auteur Dirk Wolthekker. Over zijn familielid Roelfina De Clerq-Wolthekker. Zij emigreerde drie keer maar dan in 1800 en begin 1900. Ik stelde toen dat toen de communicatie en transport middelen veel kariger waren. Wat wellicht meer een ontheemd gevoel zou geven in die verre oorden. Maar nu ik het emigratie avontuur van Stéphanie las merk ik dat de tijd en de middelen niets uitmaken.
Ook Stéphanie had die gevoelens van ontheemding. Zij had wel de mogelijkheden tot bellen, appen en reizen met het vliegtuig. Zo zie je dat emigratie door alle tijden heen hard werken is. Om je draai te vinden, de taal te leren, te aarden en werk te vinden dat binnen een andere cultuur bij je past. En de mogelijkheid van remigratie naar het land van herkomst lost ook niet alle problemen op. Al hoe vaak je ook terug reist ook in je land van herkomst vind je niet meer wat je er eens bond. Opmerkelijk die overeenkomsten.
Ik ben aangenaam verrast door dit verhaal en deze auteur. Ik lees in de toekomst graag meer van Astrid Habraken.
Cécile Ickenroth
09-02-2021
Een langdurig verblijf in het buitenland spreekt vaak tot de verbeelding. Dat is ook het geval in het debuut van Astrid Habraken: 'Verdwaald in Tirol'. Het is een prettig leesbaar boek voor iedereen, en een aanrader voor mensen die zelf met hun partner een tijd in het buitenland hebben gewoond.
Tijdens het lezen van de eerste twee hoofdstukken moest ik aan de schrijfstijl wennen maar vanaf hoofdstuk drie las het heel lekker. Als lezer leer je de hoofdpersoon Stéphanie ('Stef') goed kennen en ga je met haar meeleven. Het verhaal is vertellend vanuit Stéphanie, met regelmatig stukjes gesprekken met andere personages ertussendoor. Als lezer moet je er goed bij blijven omdat die stukjes dialoog nogal plotseling opduiken.
Een sterk punt in dit boek is de af en toe heerlijke droge humor waarmee wordt verteld. Het verhaal wordt naar het einde toe steeds spannender als Stéphanie het helemaal heeft gehad in Innsbruck en ze met zichzelf en haar partner Lex in de knoop raakt. Ze sluit zich een week op in het appartement waar ze wonen en het is uiteindelijk een vriendin die signaleert dat het niet goed gaat. Het feit dat Stéphanie een psycholoog in de arm neemt en gaat uitzoeken wat ze nou eigenlijk wil leidt tot een mooie groei van het personage Stef. Ook het min of meer open einde is een sterk punt. Als lezer wil je graag weten hoe lang Stef en Lex het daar in Tirol nog gaan uithouden. Dat kom je dus niet echt te weten dus die vraag blijft je een tijdje bezighouden.
