Over stief-plus-bonus gezinnen is al veel geschreven. Niet zo gek natuurlijk als je kijkt hoe samengestelde gezinnen de afgelopen jaren een plek hebben veroverd in onze samenleving. Maar over stief-grootouders horen we nog nauwelijks iets. Terwijl de eerste generatie bonusgrootouders al jaren een rol speelt. En regelmatig tegen lastige vragen aanloopt. Dillema’s waar niet direct een pasklaar antwoord voor is. “Wat is gewenst als plusgrootouder? Hoe hoort het eigenlijk?” En: hoe gaan alle grootouders onderling met elkaar om?

“Er wordt van me verwacht dat ik lief ben voor mijn bonuskleinkind, maar niet te”.

Ook over de grote groep ‘in-between-ouder’ wordt nauwelijks gesproken: de volwassen kinderen van gescheiden ouders wiens eigen kinderen soms wel acht opa’s en oma’s hebben.  Waardoor de ‘ in-between-ouder’ voortdurend het gevoel heeft alle belangen van kinderen en ouders in het oog te moeten houden. Hoe doe je dat goed? Hoe bewaak je je eigen behoeften terwijl je ook recht wilt doen aan alle verschillende rollen en posities.

“Kan mijn kind nog vrijuit logeren bij mijn ouders nu ze een nieuwe relatie hebben?”

In dit boek geven we een inkijkje in de wereld van stief-plus-bonusgrootouders, hun kleinkinderen en de in-between-ouders die alle ballen in de lucht proberen te houden.

“Dit boek geeft woorden aan wat ik al zolang wilde bespreken maar niet wist hoe”.