Geen sprookje

‘geen sprookje’ is een aangrijpende autobiografische dichtbundel met gedichten over ouderverstoting. Met het schrijven van gedichten heeft de auteur op persoonlijke wijze vorm en inhoud gegeven aan dit schrijnende fenomeen. Dichten werd een manier om steeds een stukje van de chaos beet te pakken, te onderzoeken en om te zetten naar taal. Om het onbegrijpelijke te kunnen grijpen. De bundel is een bewogen reis langs ervaringen met jeugdhulpverlening, gemeentelijke instanties en onderwijs. Ook gaat het in op dromen en gevoelens van vervreemding in alledaagse situaties. Bovenal geeft het op intieme en kwetsbare wijze, woorden aan het grote gemis van een minderjarig kind.

Deze indringende hartenkreet van een moeder biedt waardevol materiaal voor studie, reflectie en dialoog binnen jeugdhulpverlening, gemeentelijke instanties, onderwijs, familierecht en voor scheidingsprofessionals. Het is van maatschappelijk belang dat de kennis over ouderverstoting toeneemt en het de aandacht krijgt die het verdient. Het richt vaak onherstelbare schade aan in de ouder[1]kindrelatie. Een breed scala aan problemen en zorgbehoefte komt hierachter vandaan. Jaarlijks hebben duizenden minderjarigen en ouders met deze harde realiteit te maken. Ondertussen is het fenomeen relatief onbekend en kunnen betrokken professionals en instanties nog zelden adequate hulp bieden. Verstoten ouders én grootouders belanden in een nachtmerrie en gaan veelal een eenzame en onbegrepen weg. Voor hen kan deze bundel een bron zijn van herkenning, steun en troost.