Het laatste Bijbelboek vormt naar eigen zeggen één geheel, zodat het alleen te verstaan is, indien er geen woord wordt afgedaan

of toegevoegd! Dat wordt in de slotwoorden gezegd, en door de gevolgen bij nalatigheid onderstreept. Want wie één woord toevoegt, krijgt alle plagen uit dit boek toegevoegd, en wie afneemt vergaat het nog erger.

Ofschoon de inleiding aangeeft dat elk Gods Woord in dit boek “profetie” is, en iedereen zalig wordt verklaard die dit gegeven toepast, doen alle bekende uitleggers alsof dit niet geldt voor de zeven genoemde brieven.

Ondanks het dreigende slot van dit boek om er niets af te doen, halen praktisch alle verklaarders de profetische betekenis af van de zeven brieven. Hoewel de genoemde brieven als profetie in zeven perioden de geschiedenis van de wereld en de Kerk beschrijven van Pinksteren tot het einde.

Om die reden heeft de schrijver bij het onderzoek van dit boek geen verklaringen gebruikt. Zijn uitleg en toepassing is gefundeerd op een eigen vertaling en een grondige exegese van de grondtekst, waarbij de eenheid van dit boek en zijn afhankelijkheid van Jezus voor het verstaan de uitgangspunten zijn.

Dit boek is door de toepassingen en zichtbare sporen van de wederkomst van Jezus uniek.